Czym są wskaźniki referencyjne i do czego służą?

Wskaźnik referencyjny to, w pewnym uproszczeniu, indeks stosowany do ustalenia wysokości kwoty do zapłaty z tytułu umowy (w tym umowy leasingu) lub instrumentu finansowego czy pomiaru wyniku funduszu inwestycyjnego.

Kwestia wskaźników referencyjnych jest uregulowana w Rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie indeksów stosowanych jako wskaźniki referencyjne w instrumentach finansowych i umowach finansowych lub do pomiaru wyników funduszy inwestycyjnych i zmieniającym dyrektywy 2008/48/WE i 2014/17/UE oraz rozporządzenie (UE) nr 596/2014, Dz.U. L 171 z 29.6.2016, z późn.zm. zwanym dalej „Rozporządzeniem BMR”.

Wskaźnikami referencyjnymi (indeksami) stosowanymi na polskim rynku są m.in.: WIBOR, WIRON, EURIBOR, SOFR, SONIA, SARON, LIBOR.

Wartości indeksów  są regularnie obliczane na podstawie metody lub wzoru oraz danych, które mierzą rzeczywistość ekonomiczną zmienną w czasie.

Na ich podstawie:

• banki wyznaczają oprocentowanie kredytów, lokat, produktów strukturyzowanych, papierów dłużnych i innych instrumentów finansowych,
• strony umów, w tym umów leasingu, mogą określać swoje wzajemne zobowiązania i rozliczać transakcje.

Od 2014 r. trwa ogólnoświatowa dyskusja nad reformą wskaźników referencyjnych, co zaowocowało reformami wskaźników takich jak: WIBOR, LIBOR i EURIBOR lub decyzjami o ich stopniowej likwidacji i zastąpieniu ich nowymi wskaźnikami, opartymi o transakcje prawie wolne od ryzyka tzw. risk-free rates, zwanymi dalej Wskaźnikami RFR.